Scherpenheuvel-Hapert ( 31 oktober 2004)
 
Al enkele weken waren de voorbereidingen bezig, om een goede prestatie neer te zetten tijdens de ATB-Classic met vertrek in Scherpenheuvel en aankomst in café “ ’t Huukske” in Hapert. Maar de ene voorbereiding verbleekte bij de andere. Sommigen “beweerden” tot 2x 100 km te trainen in de week ! In ieder geval aan de
“preparatie” zou het alvast niet kunnen liggen en zo waren Yves B, Marc V, Ludo DV, Paul G, Luc T,  Frank S en Guy M klaar voor deze Classic !
Om een goed startplekkie te veroveren werd er beslist om toch maar om 6.30u te vertrekken. Samen met chauffeurs Roger en Mario, bijgestaan door soigneur Dré (Kabas) M, werd er richting “den basiliek” gereden. Ter plaatste worden nog wat versterkingen naar binnengespeeld, hoewel niet meteen duidelijk was wat Ludo  achteroversloeg, … nu nog niet trouwens, maar dat het goed spul moet geweest zijn, daarvan zijn we nu wel overtuigd ! Al snel onze plaatsen ingenomen aan de start en mooi bij de eerste 30. Hoewel een enkeling niet overtuigd was van onze goede startpositie en besliste om nog een koffie te gaan drinken en nadien wel zou aansluiten net voorbij de start !  M.a.w. nervositeit troef aan de start !
Nadat we de zegen van de pastoor hadden gekregen, mochten we samen met nog 1300 andere renners beginnen aan de tocht.  En meteen werd het gashendeltje opgengedraaid. Paul G en Ludo zaten meteen vooraan en daarachter een ontketende Yves en Guy die wijselijk Yves’ wiel koos. Ook Frank vertoefde in dit gezelschap. Al na enkele 100-den meters crashte een “Power-Biker” op een geparkeerde wagen en constateerde Guy dat zijn materiaaltasje al gevaarlijk los hing. Hij loste even het wiel om dit euvel te verhelpen, maar merkte na wat trek- en sleurwerk dat het niet wou loskomen en zette aldus zijn tocht maar verder om zo niet te veel plaatsen te verliezen. Ondertussen hadden Luc en Marc een rustigere start genomen, zij hadden op voorhand ook gezegd dat hun ambities dit jaar niet zo hoog reikten. Niettemin ging het voor hen ook in gestrekte draf richting Diest en de Poggio ! 
Aan de voet van de Poggio had zich een kopgroep gevormd met WWT’ers; Yves, Ludo en Paul in de rangen. Op een 30-tal seconden volgden Frank en Guy met een tweede pelotonnetje in hun achterwiel. Zo bleef de situatie kilometerslang. Hoe in het tweede groepje ook met de krachten werd gewoekerd, ze kwamen geen meter dichter en bleven steeds hangen op die 30 seconden. Tot na 35 km de kopgroep zich van weg vergiste en de tweede groep kon aansluiten. Met de parcourskennis van de vorige jaren, wist Guy wel welke weg te nemen en zodoende zelfs even vooraan in de wedstrijd te koersen. Even dus … want al snel passeerden er enkele laagvliegers, met o.a. Yves, die zich terug vooraan in de kopgroep manouvreerde (om opnieuw in beeld te komen, sponsorbelangen ’t schijnt !?) en Ludo die lekker mee “freewheelde” op de voorste rijen. 
Na de tweede controle brak het opnieuw vooraan en dit keer waren eerst Paul en daarna Guy er het slachtoffer van. Maar de kilometers begonnen ook vooraan hun tol te eisen en de kopgroep dunde stilaan uit. Zo ging het “licht” bij Yves in Mol-Rauw ook uit o.m. door een gestoten knie en besloot hij dus om op automatische piloot verder te fietsen. 
Met de laatste kilometers in zicht reed (good old) Ludo nog steeds knap binnen de top 20. Maar Frank en enkele metgezellen wisten hem in deze eindfase nog voorbij te snellen. Zo eindigde Frank knap als 19de en Ludo  al even knap als 22ste.  Een weinig later kwamen ook Guy (33ste ) en Paul (40ste ) aan in Hapert. Yves en Luc arriveerden respectievelijk 80ste  en 149ste . Dus was het nog wachten op “Iron Marc”. De anderen hadden al genoten van een warme douche, maar nog géén Marc te zien. Hier en daar werd er al gespeculeerd op een stuurbreuk ( remember vorig jaar !) of erger nog. Net op het moment dat we in afwachting het café willen binnenstappen horen we achter ons: “Godverdoemme , ‘k hem begot 20 km op mene zjant gereën !” Meteen werd ons duidelijk dat “Iron Marc” was gearriveerd als 537ste en net zoals vorig jaar niet gespaard bleek te zijn van enige pech! Opnieuw deed hij zijn bijnaam weer alle eer aan.
Het ganse wedstrijdverhaal werd in de auto en bij Angèle nog eens uit de doeken gedaan, waar ondertussen ook de Bodysol-Brustorbus was gearriveerd uit Hapert met de mannen van “In’t Ven” aan boord. Ook zij genoten van een welverdiende frisse pint of trappist …
 
De voorbereidingen voor volgend jaar kunnen opnieuw beginnen !